św. Franciszek Salezy
Św. Franciszek Salezy żył w latach 1567-1622, a więc mniej więcej 300 lat przed powstaniem Zgromadzenia Salezjańskiego. Założyciel salezjanów, św. Jan Bosko, wybrał jednak tego świętego biskupa Genewy na naszego głównego patrona, ponieważ w swoim duszpasterstwie wzorował się na jego gorliwości i łagodności.
Zanim to się stało, ks. Bosko uczynił św. Franciszka Salezego patronem swojego pierwszego oratorium. Tłumaczył wtedy wychowankom: To oratorium ma takiego patrona, bo ci, co chcą tu pracować, powinni naśladować tego świętego w miłości i dobrych obyczajach, które są źródłem i z którego wypływają owoce, jakich oczekuje się od dzieła oratoryjnego.
Szczególnie bliskie księdzu Bosko było również głoszenie świętości dostępnej każdemu człowiekowi. Z wielką gorliwością prawdę tę rozpowszechniał w swoich czasach właśnie św. Franciszek Salezy tłumacząc, że każdy dochodzi do świętości sobie właściwą drogą (co opisał w swoim najbardziej znanym dziele, jakim jest „Filotea”). Dzisiaj powszechne powołanie do świętości powinno być oczywiste dla każdego chrześcijanina, jednak zarówno w czasach św. Franciszka Salezego, jak i św. Jana Bosko uważano, że świętość jest zarezerwowana tylko dla nielicznych.
„Nasze Towarzystwo składa się z duchownych i laików, którzy żyją tym samym powołaniem, uzupełniając się po bratersku.
Jesteśmy uznani w Kościele jako instytut zakonny klerycki, na prawie papieskim, oddający się dziełom apostolskim.
Ksiądz Bosko, wzorując się na dobroci i gorliwości św. Franciszka Salezego, nazwał nas Salezjanami, a program naszego życia zawarł w sentencji «Da mihi animas, caetera tolle»”.
— Konstytucje Towarzystwa Salezjańskiego, Art. 4.
