bł. ks. August Czartoryski SDB
August Czartoryski urodził się 4 sierpnia 1858 roku. Pochodził z arystokratycznej rodziny pretendentów do tronu polskiego. Matka Maria Amparo była siostrą królowej Hiszpanii. Umarła na gruźlicę, gdy August miał zaledwie 6 lat. Przez kilka lat jednym z jego wychowawców był karmelita i powstaniec styczniowy św. Rafał Kalinowski.
W 1883 r. August po raz pierwszy spotkał się z księdzem Bosko, który odbywał właśnie podróż po Francji. Ksiądz Boska skorzystał z zaproszenia księcia Władysława, ojca Augusta i przyjął gościnę w hotelu Lambert. Postać świętego zafascynowała dwudziestopięcioletniego Augusta, w którym już wcześniej dojrzewało powołanie kapłańskie. Od tego spotkania zaczęło dojrzewać w nim przekonanie, że ma być salezjaninem.
Ojciec zdecydowanie sprzeciwiał się takiemu wyborowi. Również ksiądz Bosko nie zachęcał Augusta, sądząc, że może nie dać sobie rady, zważywszy na ubogi styl życia ówczesnych salezjanów i nie chcąc doprowadzić do zerwania kontaktów z ojcem.
Po czterech latach rozterek, w roku 1877 August zdecydował się jednak wstąpić do nowicjatu. Po rekolekcjach na Valdocco poprosił księdza Bosko o przyjęcie do Zgromadzenia Salezjańskiego, ale usłyszał odpowiedź: Nasze zgromadzenie nie jest dla księcia! Kiedy jednak na audiencji u Leona XIII August opowiedział o swoim powołaniu, Ojciec Święty ujął się za nim. Słowa: Papież życzy sobie, aby ksiądz Bosko go przyjął były dla świętego z Turynu, który wielokrotnie powtarzał, że papieżowi się nie odmawia, wystarczającą rekomendacją. W 1888 r., u grobu św. Jana Bosko, August złożył profesję zakonną na ręce bł. Michała Rua i został pierwszym polskim salezjaninem.
Po wstąpieniu do Zgromadzenia Salezjańskiego ojciec i rodzina robili wszystko, by skłonić go do wystąpienia. Na pełne wyrzutów listy ojca August odpowiadał zawsze z pokorą, szacunkiem i… odmownie. Relacje z ojcem, który widział w nim spadkobiercę nie tylko majątku i rodowej sławy, ale i ambicji politycznych, coraz bardziej się pogarszały.
W wypełnianiu reguły zakonnej August odznaczał się wielką gorliwością, we wszystkim dzielił życie swoich współbraci. Z poddaniem się woli Bożej znosił gruźlicę, która od 1889 r. coraz bardziej się nasilała. W 1892 r. przyjął święcenia kapłańskie. Rozżalony ojciec nie pojawił się na uroczystości.
Rok później w czwartek po Wielkanocy ksiądz August Czartoryski odprawił ostatnią Mszę św., Zaopatrzony sakramentem chorych, zmarł 8 kwietnia 1893 r. w Alassio w opinii świętości. Po kilku tygodniach zwłoki przewiezione zostały do kościoła św. Rocha w Sieniawie – rodowych dobrach rodzinnych. W październiku 1964 r., trumna z ciałem sługi Bożego została przeniesiona do salezjańskiego kościoła św. Józefa w Przemyślu. W grudniu 1978 r. Jan Paweł II podpisał dekret o heroiczności cnót sługi Bożego Augusta Czartoryskiego. 25 kwietnia 2004 roku został ogłoszony błogosławionym.
Mimo, że będąc salezjaninem nie miał wielu okazji do pracy z młodzieżą, August Czartoryski pozostaje dla młodych szczególnym przykładem odwagi i wierności powołaniu.
